Het grotere jacht aan onze loefzijde duwt haar stootwillen piepend en knarsend tegen onze Janna. Precies naast mijn oor. Vallen klapperen tegen de aluminium masten en de gierende wind lijkt er panfluit op te spelen. Intussen raast een stormvloed aan doemgedachten door mijn hoofd. Het is midden in de nacht en ik kan de slaap niet meer vatten. We hebben vandaag een nieuwe boot gekocht.
Een koude douche
Het is een prachtige zondagmiddag als we half februari met onze Crabber aankomen in Lefkas Marina. Vrijdags heb ik al gebeld om te reserveren. We moeten ons bij aankomst alleen nog even aanmelden via de marifoon. Helaas krijgen we geen contact en na diverse vergeefse pogingen leggen we de boot maar langszij aan het einde van de E-steiger. ‘Lazy sunday’, reageert een vriendelijk stel op het terras, als ik ze vraag naar de havenmeester.
Heen en weer
Zoals de veerpont van Drs. P. varen we van Preveza naar Koronisia en weer terug, schiet ons humeur van dol enthousiast naar diep teleurgesteld bij de zoektocht naar een nieuwe boot en mijn temperatuur van opvlieger naar afkoeler. En weer terug natuurlijk.
Feest met een randje
Het is 27 januari. Ik ben jarig. We liggen weer in het prachtige Koronisia samen met onze vrienden van de Frya. Vandaag is het sinds lange tijd weer eens een zonovergoten dag en de eerste tekenen van lente lijken zichtbaar. Alle ingrediënten zijn aanwezig voor wat een onvergetelijke verjaardag belooft te worden.
Een nieuwe boot
En dan is het na bijna twee jaar wonen op onze Crabber tóch zo ver gekomen: we zoeken een andere boot. Het voelt als verraad aan ons geliefde, trouwe scheepje, maar we doen het toch. Zoeken dan. Of we ook wat gaan vinden is vers twee.
Home is where the heart is
Hier zijn de bomen nog groen. De overgebleven oranje en gele citrusvruchten steken er scherp tegen af in het felle zonlicht. Onze bus rijdt Preveza in en stopt bij het Ktel-busstation naast de grote begraafplaats. Het is nog een half uurtje lopen naar de jachthaven. Onderweg halen we wat boodschappen bij de Polismarket: tomaten, feta, olijven, mandarijnen. Alles dat hier beter smaakt dan in Nederland. Vreemd hoe je gevoel van thuis zich zo snel over de aardbol kan verplaatsen.
Reisstress (3)
Het is kwart over zeven. Buiten is het al licht. We worden wakker in onze luxe hotelkamer in het Regent Club Hotel in Nis. De lokale Nescafé, die klaarligt op onze kamer, is mierzoet en ondrinkbaar. Na het douchen gaan we eerst naar de receptiedame om met haar hulp het vervolg van onze reis uit te zoeken. Naar Macedonië gaan alleen bussen en daar mag Jack niet in. Dan maar richting Bulgarije met de trein. Dat kan wel. In stukjes. Eerst naar de grens in Dimitrovgrad en dan overstappen voor Sofia. Een niet al te grote afstand waar we toch zo’n acht uur over gaan doen. Dat is weer even slikken. Als ik de dame vraag hoe zij zelf naar Griekenland reizen, antwoordt ze: meestal in de zomer.
