Kleine wereld

For English click here

Even zakt de moed me in mijn schoenen. Als ik met Dagmar de Lidl in Arta inloop, zie ik dat de schappen met ‘niet-essentiele’ artikelen alweer met rood-wit lint en plastic hoezen zijn afgedekt. Waarschijnlijk betekent dit dat onze regio Arta nu ook van ‘rood’ naar ‘diep rood’ is gegaan, de lockdownregels weer strenger zijn geworden en onze wereld weer een stukje kleiner.

Mondkapjesplicht binnen en buiten

Eén supermarkt verderop informeer ik naar de details bij een Nederlandse vrouw die daar werkt. Zij vertelt me dat zij óók nog niet weten hoe het precies zit en hoe laat hun filiaal die dag moeten sluiten met het oog op de waarschijnlijk ook vervroegde avondklok. Het ligt dus niet alleen aan mij dat ik de actuele regels niet helemaal kan volgen. Ze veranderen hier met de dag én per gemeente of regio.

2 honden vechten om een frisbee

De tweede Griekse lockdown is inmiddels van kracht sinds 7 november vorig jaar. Voor elke stap buitenshuis sturen we sindsdien een SMS’je. De stand op mijn telefoon staat inmiddels op ruim 500 alleen om de honden uit te laten. Als ik met Dagmar, onze Duitse buurvrouw, meerijd naar de supermarkt in Arta vul ik de vereiste gegevens in op de achterkant van m’n boodschappenlijstje. Verder dan dit 25 kilometer verderop gelegen stadje ben ik sinds 7 november ook niet meer geweest, omdat reizen tussen verschillende regio’s verboden is. Ron komt al maanden Koronisia niet meer uit. Nu ik met de auto naar de supermarkt kan, hoeft hij geen 14 kilometer meer te fietsen naar het gehucht Vigla. Elke dag wandelt hij twee uur met Sammie. Soms gaan we met z’n vieren. Een rondje van een paar kilometer om het eiland. Dat is onze kleine wereld sinds we hier eind september zijn aangekomen.

Eerste zwempoging in water van 12 graden

Koronisia is een klein dorp, een soort schiereiland, dat volgens Wikipedia slechts 167 inwoners telt. Misschien voelen onze vrienden Alida en Auwert van de Frya van Schier(monnikoog) zich er daarom wel zo thuis. Zij zijn net twee weken weg geweest naar de werf bij Preveza. Een hele gebeurtenis is dat tegenwoordig, want ook varen is verboden. Tenzij je toestemming van de Port Police weet te krijgen, bv. om reparaties aan je schip uit te voeren. Inmiddels zijn ze alweer terug. Alsof ze nooit zijn weggeweest. Michael van de taverne komt er weer dagelijks op bezoek. ’s Ochtends een keer en ’s avonds een keer. Alida loopt haar dagelijkse rondje met de honden uit de buurt. Soms eten we samen of leggen we een kaartje.

De Frya vertrekt naar de werf

De dagen rijgen zich hier aaneen in domme regelmaat. Van reizen en avontuur is allang geen sprake meer. Of is dit wellicht ook een avontuur? Een macaber avontuur weliswaar, maar toch… De honden zijn in elk geval tevreden met de huidige situatie. Ze houden van de regelmaat. Ze kennen de omgeving, de mensen, de geluiden en de andere honden. Zij hebben geen behoefte aan verandering en aan reizen. Hun avontuur ligt hier om elke hoek, bij ieder luchtje in het gras, bij het reukspoor van een beverrat of de jacht op een wegrennende kat.

Captain Jack

Want avontuur, wat is dat eigenlijk? “Een onverwachte, spannende belevenis, een netelige toestand, een riskante onderneming waarvan de uitkomst niet bij voorbaat vaststaat”. Zomaar wat definities van internet. Als je het zo bekijkt, is het leven altijd één groot avontuur en maakt het helemaal niet uit of je wereld klein of groot is. Het is maar net wat je er zelf van maakt.