‘Hè kut, er staat nog een pan in m’n bed’, zucht ik licht geïrriteerd als ik er ’s avonds in kruip. Tot overmaat van ramp is mijn kussen ook nog nat. Ik zet de pan terug in de keuken, draai het kussen op de droge kant, leg mijn hoofd erop te ruste en val vrijwel direct in slaap. Het is nog geen tien uur, maar we zijn moe en morgenochtend staat Captain Jack klokslag half zeven weer klaar voor zijn ochtendrondje.
Na drie weken wonen en werken op onze nieuwe boot hebben we nog lang niet al haar mysteries doorgrond. Nadat Ron de lekkages langs de verstaging heeft opgelost, blijken ook de prachtige bronzen patrijspoortjes niet helemaal waterdicht te zijn. Evenals de vluchtluiken trouwens. Gelukkig zijn het tot nu toe allemaal relatief kleine problemen. Het kost alleen veel tijd. Klussen op een boot is nu eenmaal wat bewerkelijker dan klussen in een huis. Zeker als je er ook nog op woont. Met één klein klusje staat direct je hele huis op z’n kop, want de spullen die je nodig hebt, moeten uit alle hoeken en gaten vandaan komen.
Vervolgens moet je de klus uitvoeren in een veel te krappe ruimte, waarvoor standjes nodig zijn die resulteren in een flinke portie spier- en gewrichtspijn. Oh, waren we nog maar jong en onverslijtbaar. En als je één klus hebt afgerond zijn er al doende drie nieuwe klussen bijgekomen. En tenslotte worden ook kleine klussen soms lastig als je de juiste materialen niet kunt vinden, bv. passende rubbers voor de patrijspoortjes.
Als ‘avondklusje’ zoeken we alle waterkaarten uit en leggen alles wat we dubbel hebben op de Crabber. Eigenlijk gebruiken we nooit meer papieren kaarten tijdens het varen, maar het is wel leuk om van tevoren op te kijken waar je naar toe wilt én voor het overzicht. En zo kom je erachter dat je óók op een kleine boot langzaamaan steeds meer spullen verzamelt. Ook nu we verhuizen van een 24 naar een 31 voets boot is het nog een hele puzzel om een plek te vinden voor alle spullen én om ze daarna weer terug te kunnen vinden.
Het (regen)waterdicht krijgen van de boot en de veiligheid zijn de eerste prioriteiten. Ron heeft veel werk aan het nalopen van de elektriciteit. Hoe is het aangelegd, zijn de kabels wel dik genoeg, is alles afgezekerd en is er dus geen brandgevaar? Een helse klus zonder tekeningen van de bestaande situatie.
Het is een vreemde gewaarwording na onze ouwe, trouwe Crabber, waar we elk hoekje en gaatje van kenden. Het voelt onwennig en soms ook onveilig. Als ik ’s avonds in bed lig, hoor ik geluiden die ik niet ken. Met de eerste storm maak ik me zorgen of de opgerolde voorzeilen wel goed blijven zitten. De boot klinkt anders, beweegt anders. Ik ga er even uit om te kijken, maar Coco ligt als een huis in de wind en deining. Enigzins gerustgesteld duik ik terug m’n kooi in. Het komt goed. Het is tot nu toe immers ook altijd goed gekomen met Coco. Ik val in slaap en wordt wakker met een nat hoofdeinde. Ik sta op en de pan gaat terug in bed.
Ron & Matty op reis 
Das een rare bedpartner haha. Tja klussen op een boot ben ook aan het klussen op de boot en ik woon er ook op en inderdaad de hele boel staat op zijn kop. Maar het blijft voor mij hobbyen. Muziekje op stand hard meebrullen en gaan met de klusserij, heerlijk ontspannend. S6 verder
LikeGeliked door 1 persoon