Motorpech

Na onze eerste en onrustige nacht in de haven van Lixouri besluiten we om er niet langer te blijven. Een groot deel van de nacht heeft de zeedeining ons wakker gehouden. We maken de boot klaar voor vertrek en starten de motor. De gebruikelijke “pieieieiep” bij het starten van de motor houdt er deze keer echter niet meer mee op. Probleempje met de oliedruk, zegt het rode lampje op het motorpaneel. Tot zover plan A. Ons verblijf in Lixouri is zojuist met onbepaalde tijd verlengd.

Motordeksel open, olie peilen, beetje olie bijvullen, maar dat lost het gepiep niet op. Er ligt ook wat olie onder de motor, maar dat komt waarschijnlijk door wat geknoei bij het olie verversen de vorige keer.

Olie onder de motor

Een grondige inspectie van motor en motorhandboek en telefonisch overleg met Bennie, vriend en techneut in Nederland, leveren als meest waarschijnlijk oorzaak een kapotte oliedrukschakelaar op. Na wat rondvragen blijkt er in Lixouri toch een soort scheepswinkel te zitten, maar die gaat pas om 17:00 uur weer open. Als een ouder Grieks echtpaar de winkel komt openen, staan wij al voor de deur te wachten. Het is er stoffig, rommelig en veel groter dan je van buitenaf zou vermoeden. Een deel van de inventaris staat nog onuitgepakt in de gangpaden.

Rommel in de scheepswinkel

We proberen uit te leggen wat het probleem is, maar hun Engels en ons Grieks volstaat niet. Ten einde raad laat ik Google Translate ‘oliedrukschakelaar’ in het Grieks vertalen. Ik laat de man de voor mij onleesbare Griekse vertaling zien in de hoop dat Google er dit keer iets zinnigs van heeft gemaakt. Hij kijkt, draait zich om en komt even later met een bak vol oliedrukschakelaars terug uit zijn magazijn. Alle pakjes worden geopend en er lijkt een exemplaar tussen te zitten dat zou moeten passen. Dat zou mooi zijn: voor een paar euro en binnen één dag klaar! We drinken er een biertje op, maar besluiten dan om het toch eerst maar even te gaan passen. En tja, als het te mooi is om waar te zijn, is het meestal ook niet waar… Snel gaan we terug naar de winkel, waar het inmiddels een stuk drukker is geworden.

Terug in de scheepswinkel

Dimitri, de inmiddels gearriveerde Engels sprekende zoon van het echtpaar, vindt ons maar lastig. We mogen de volgende ochtend terug komen om samen met hem te bellen en het onderdeel in Griekenland te bestellen. Als we er de volgende ochtend terugkomen, grist hij Ron het briefje met het bestelnummer van de oliedrukschakelaar uit zijn hand, loopt een stukje naar achteren en begint alleen in het Grieks te bellen. Hij wordt over een uur teruggebeld, meldt hij, en zal ons dan bellen. Drie uur later loopt Ron maar weer terug naar de winkel. Ja, Dimitri is gebeld en het onderdeel “doesn’t exist”. Wat later dan lijkt te betekenen dat het niet op voorraad is bij Vetus Hellas. Het duurt tot dinsdag voor het daar wel is en dan nog tot zaterdag voor het hier is. Ook gaat de prijs steeds verder omhoog en geeft Dimitri te kennen dat het allemaal erg lastig is. Ron zegt dat ‘ie er over na gaat denken en eventueel terugkomt om te bestellen. We besluiten om zelf maar eens wat rond te bellen en belangrijker nog: een bezorgadres regelen voor onze eventuele bestelling. De Port Police kan of wil ons er niet aan helpen, maar bij het naastgelegen ‘Cozy Internet Café’ hebben we meer geluk. De eigenaar vindt het goed. We bestellen het onderdeel die middag bij Altena Marine in Nederland. De prijs is wat hoger, maar het wordt dezelfde middag al verstuurd. Als we later op het terras bij Cozy nog wat drinken, weet de serveerster al van onze bestelling en onze voor haar terras liggende boot. Enthousiast meldt ze dat ze de hele komende week ’s ochtends werkt, dus dat het allemaal goed komt.

Janna aan de kade in Lixouri

Een dag, vrijdag, later is ons pakketje al in Athene en ‘forwarded for delivery’. Maar nu komt het lastige gedeelte: vervoer in Griekenland. Volgens de serveerster van Cozy zal het dan 99% zeker maandag hier zijn. Of dinsdag… Of het er ook zaterdag al kan zijn? “No, impossible”, zegt ze met grote ogen.

Tot overmaat van ramp zien ook de weersvoorspellingen voor komende week er niet best uit. De eerste flinke herfststorm lijkt eraan te komen en voor die tijd moeten we hier weg zijn. De haven van Lixouri biedt namelijk onvoldoende beschutting tegen de voorspelde wind. Dat betekent uiterlijk dinsdagochtend verhuizen naar een veiliger haven, waarschijnlijk de verlaten Marina in Argostoli. Een desolate plek, die we al eerder te voet bekeken hebben. Maar desolaat maakt straks even niet meer uit. Als het maar veilig is. Ik krijg er soms even een knoop in m’n buik van.

Inmiddels is het zaterdag. De laatste activiteit op de Track & Tracé van DHL dateert van gisteravond. Ons pakketje lijkt nu inderdaad een Grieks tempo aangenomen te hebben. Geduld is hier een schone zaak.