Life goes on

‘Life goes on’. Remco zei het tot zijn laatste dag. Vandaag is het precies een maand geleden dat hij stierf. Mijn broertje, 49 jaar oud. En hij heeft gelijk. Het leven gaat door. Wij hebben ons leven ook weer opgepakt. Drie dagen na zijn begrafenis zitten we in het vliegtuig naar Napels. Terug naar ons thuis op de boot in Gaeta.

Het leven mag dan wel door gaan, het lijkt toch heel anders dan eerst. Het voelt nog zwaar bewolkt in mijn hoofd en we zijn onze routine kwijt.

We komen een paar dagen bij in Gaeta. Na een kleine week zijn we er weer een beetje klaar voor en varen onze eerste tocht naar Procida, een klein eilandje voor de kust van Napels.

Het vissersdorpje is prachtig om te zien, maar ook heel toeristisch. De veerboten varen er af en aan.

De eerste nacht treffen we een buurboot vol met Italiaanse nachtbrakers naast ons. Door de herrie slapen we weinig. De dag daarna bezoeken we Napels.

Het is een mooie stad, maar door de hitte en de zaterdagsdrukte in combinatie met ons slaapgebrek houden we het na een paar uurtjes maar voor gezien. Een dag later hebben we nieuwe buren en meer geluk. Blijkbaar hebben ze ruim ingekocht voor het middagmaal, want we krijgen spontaan Pasta Bolognese en Frutti di Mare geserveerd. Heerlijk! Glaasje wijn erbij en genieten maar.

En het gebeurt vaker: iets te eten, een flesje wijn, een praatje of een foto. We trekken met onze Janna veel aandacht, want authentieke bootjes zie je hier bijna niet. Om het over het formaat nog maar te zwijgen. Elke keer als de lengte van de boot gevraagd wordt, moet ik mijn antwoord herhalen. Sette metri??? Dat kunnen de Italianen bijna niet geloven.

Marina della Lobra

De havengelden rijzen intussen de pan uit. In Marina delle Lobra, een roestige jachthaven zonder noemenswaardige voorzieningen, vragen ze ons 50 euro voor één overnachting. Na protest van onze kant worden we naar de baas van de baas van de baas gevoerd. We moeten de volgende ochtend terugkomen. De ‘baas’ vraagt ons dan 40 euro. Op ons voorzichtig protest reageert hij slechts met de opmerking “You pay 40 euro”. Discussie blijkt niet meer mogelijk. De factuur ontbreekt trouwens ook. Meestal levert onze beperkte lengte gelukkig nog een iets lager liggeld op. Maar Italië is heel duur en nu het hoogseizoen nadert, merken wij dat ook steeds meer. We besluiten daarom een zo recht mogelijke koers richting Griekenland te volgen. Hierdoor missen we Sicilië en de Eolische eilanden, maar dat maken we misschien later weer goed.

Tropea

Op 27 mei komen we aan in Tropea, een plek die ons door bootjesmensen en Italianen is aangeraden. Een dag later vieren we er de 59e verjaardag van Ron. Tropea is inderdaad een prachtige plek, maar het wemelt er van de toeristen. Wel leuk om vanaf een terrasje allemaal eens rustig te bekijken. Alleen kun je nu eigenlijk ook geen boodschappen meer doen zonder opgelicht te worden door de plaatselijke middenstand.

Een paar dagen later varen we door naar de marina van Taureana/Palmi. Hier zijn vrijwel geen toeristen te bekennen, alhoewel het grote aantal strandstoelen doet vermoeden dat ze nog wel zullen komen. In de kleine haven gaat het leven heel rustig zijn gangetje. Wíj zijn nu de bezienswaardigheid. Er is vriendelijkheid alom.

Uiteraard wordt er alleen Italiaans gesproken. Dankzij Google Translate en DuoLingo redden wij ons hier intussen wel een beetje mee. Het zal ook wel moeten. De dichtstbijzijnde echte supermarkt ligt in Parmi. Dat is ruim 5 kilometer steil omhoog slingeren. Hier geen prachtige cultuurhistorische gebouwen, maar wel een inkijkje in het zuid-Italiaanse leven. Pas later ontdekken we dichterbij ook een klein, maar goed gesorteerd supermarktje. Veel lokale producten tegen lokale prijzen en een hele vriendelijke winkelbaas, die ons zijn zelf gemaakte wijn aanprijst.

Morgen trekken we weer verder. Een spannende tocht door de Straat van Messina, berucht vanwege de harde stroming, windtunneleffecten en de vele veerboten. We verruilen dan de Tyrreense Zee voor de Ionische Zee. We gaan de rustige Zuidkant van Italië verkennen op weg naar Griekenland.

‘Life goes on’. Soms vol gevaren, soms in rustig vaarwater. Soms een begrafenis, soms een verjaardag. De contrasten zijn groot en schril. ‘Life goes on’, maar eerlijk is het niet…